ΚΚ | Καρυοφυλλιά Καραμπέτη - Το Μονόγραμμα | 12.05.2015 Greek- face ( mp3 hellenicᴴᴰ music web promotion) <br />III <br />Έτσι μιλώ για σένα και για μένα <br /> <br />Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω <br />Να μπαίνω σαν Πανσέληνος <br />Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια <br />Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη <br />Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω <br />Μεσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές <br />Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε <br />Ακουστά σ' έχουν τα κύματα <br />Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς <br />Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε" <br />Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο <br />Πάντα εμείς το φως κι η σκιά <br />Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο <br />Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά <br />Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά <br />Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες <br />Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει <br />Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει <br />Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ <br />Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει <br /> <br />Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο <br />Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά <br />Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική <br />Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα <br />Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή <br /> <br />Που πια δεν έχω τίποτα άλλο <br />Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα <br />Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου <br />Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι <br />Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο <br />Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς <br />Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου <br /> <br />Να μιλώ για σένα και για μένα. <br /> <br />IV <br /> <br />Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς <br />Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς <br />Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς <br />Μαχαίρι <br />Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς <br />Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς <br />Είμ' εγώ, μ' ακούς <br />Σ' αγαπώ, μ' ακούς <br />Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ <br />Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς <br />Πού μ' αφήνεις, πού πας και ποιός, μ' ακούς <br /> <br />Σου κρατάει το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς <br />Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες <br />Θα 'ρθει μια μέρα, μ' ακούς <br />Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι <br />Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς <br />Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς <br />Των ανθρώπων <br />Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει <br /> <br />Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς <br />Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς <br />Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς <br />Όπου κάποτε οι φιγούρες <br />Των Αγίων <br />Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς <br />Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς <br />Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω <br />Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς <br />Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς <br />Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ' ακούς
